BACK TO THE FUTURE PART II: 2015'te uçan arabalar...

Robert  Zemeckis'in "Who Framed Roger Rabbit" yapımının üzerinde çalışması nedeniyle ilk filmden 3 sene sonra 1988'de çekimine başlanan Back to the Future Part II, 1989'da vizyona girdiğinde yine beğenilmişti fakat ilk filme göre daha fazla eleştirilere maruz kalmıştı.

Kahramanlarımız bu sefer geleceği de ziyaret ediyor. Gelecek dediğimiz yıl, 2015. Yönetmen/yapımcılar 2015 yılını uçan arabalar, uçan kaykaylar ve kendiliğinden bağlanan ayakkabılar(Nike, filmde kullanılan ayakkabıların aynısını üretti birkaç sene önce) ile tasvir etmişler. Yıl 2013 olmuşken, iki sene sonra uçan arabalarla karşılaşacağımızı düşünmek bizi bayağı bi' hayalperest yapar. Baş yapımcı olarak Steven Spielberg'ün yer aldığı bir eserin 30 yıl sonrasını havada giden otomobillerle tasvir etmesini görmek şaşırtıcı.

Film boyunca hem geleceğe hem günümüze(1985) hem de geçmişe(1955)'e gidiyoruz. Dolayısıyla olay örgüsü büyüdükçe büyüyor. Bir an geliyor, film bitti diyorsunuz, sonra beklenmedik bir şey oluyor ve olaylar tam gaz devam ediyor. Normalde bu, iyi bir özellik. Fakat bundan birkaç tane olunca, hele de filmin bitmesine 10 dk. kalmışken, maalesef sıkılıyorsunuz.

Teknik ve oyuncu kadrosu değişmeyen filmin 1 saat 48 dakika süresi var. Fakat filmden çıktığınızda sanki 3 saat izlemişsiniz gibi geliyor. Asıl eleştiri kaynağı bu bence.


Oyunculuk olarak, hiçbir sıkıntı yok. Birkaç yerde takılmalar var, e olacak o kadar. Michael J. Fox'un performansı tam Oscar'lık. Kazanmamasını anlarım da nasıl aday olamamış, orasını anlamadım işte. Ayıp sana Akademi.

Geleceğe Dönüş üçlemesinin çok iyi olduğu bir alan varsa o da diğer filmlere yapılan akıllıca göndermeler. İlk filmin incelemesinde bahsetmiştim bundan. Daha önce hatırlamadığım kadar çok izlediğim filmde, bugün izlerken yeni bir detay takıldı gözüme. Marty McFly, 2015'e gittiğinde, kafeye girmeden önce yokluyor etrafı. Tam o sırada kadrajda "Jaws 19" filminin afişini ve tagline'ını görüyoruz. Jaws, 1975 yapımı bir Spielberg sinema eseridir. Tagline'da ise "This time is really, REALLY personal" yazıyor. Daha bitmedi. Yukarıda belirttiğim gibi baş yapımcı görevini üstlenen Spielberg -o zamanlar üç yaşında olan oğlunun ismini- "Max Spielberg"ü yönetmen olarak afişin hemen yanına eklemiş.

1955'teki olaylara geri dönüldüğünde veya 2015'e gidildiğinde karşılaştığımız manzara çok eğlenceli ve izlemesi keyifli. Kadrajda aynı oyuncunun birkaç hâlini görmek komik.

İlk film kadar başarılı olmasa da önümüzde duranın bir başyapıt olduğu tartışılamaz. 10 üzerinden puanım 8. 

Üçüncü filmin incelemesi de gelecek...